Bu benim ağaç gülümdü. Şimdi artık yok, ne oldugunu bilmiyorum, tam bir yıl oldu . Evimde beslediğim ankara kedimin yavrusuydu. Erkek olduğu için dışarı salıyordum dışardakilerle arkadaşlık yapsın diye. Öleli üç yıl oldu. Onun da resmini sonra koyacağım. Bu yavrum böyle ağaca çıkar pencereden beni seyrederdi. Ne kadar güzel değil mi ama artık ikisi de yok. Şimdi pencemin altında bir sürü yavru var, onlara bakıyoruz.
3 yorum:
pekde
sevimliymiş.:( benimde bir civcivim vardı çok severdim herkes büyüsünde kesip yiyelim onu derdi yok dedim yedirtmem:) kucağımda falan uyuturdum..ayağına ip bağlar gezdirirdik sonra bir gün gitti gidiş o gidiş.. ölüsünü
bile göremedim:(
(bu aklıam geldi birden:) )
başımız sağolsun...:)
kedileri ne kadar çok sevdiğini bilmez miyim?
gerçekten de çok sevimli.
yemek vakitleri gelince pencerenin altında beraber ve solo şarkılara başlıyorlar değil mi?
Ayşe K.
evetnasılda işlerini biliyorlar , sümeyye ve ayşe herikinizede teşekkür ederim.
Yorum Gönder